Als je bij LVNL naar binnen loopt, is de kans groot dat je gastvrij wordt verwelkomd door Rina. Al 21 jaar is zij een van de gezichten bij de receptie van LVNL - en daardoor is ze misschien wel de bekendste medewerker op het hoofdkantoor. Een job die ze met veel liefde doet. ‘Ik noem LVNL wel eens mijn tweede huiskamer.’
Hoe kwam je bij LVNL terecht?
‘Ik begon bij LVNL als datatypiste, eerst bij de afdeling Meetvluchten, daarna om vluchtgegevens in te voeren. Ik had het daarmee al uitstekend naar mijn zin. Toen er een functie vrijkwam bij het Service Center werd ik daarvoor gevraagd. Best spannend, want ik had nog helemaal geen ervaring als receptioniste. Maar het vertrouwen was er, en inmiddels doe ik dit werk al 21 jaar met heel veel plezier.’
Hoe zou je jouw werk in drie woorden omschrijven?
Divers, gezellig en vooral heel levendig. We ontvangen niet alleen bezoekers, maar zijn er ook om LVNL’ers op allerlei manieren bij te staan. Als er iets kapot is, de post niet is aangekomen of de kraan lekt, dan komen die meldingen vaak als eerste bij ons binnen. Iedereen weet ons wel te bereiken, of dat nu via ons eigen systeem is, via de mail of met een telefoontje. En vaak lopen collega’s ook gewoon even langs. Zo is het nooit saai, geen dag is hetzelfde. Ik ben nog nooit met tegenzin naar mijn werk gegaan.’
Hoe ziet jouw werkdag eruit?
‘Ik werk vier dagen in de week, van acht uur ’s morgens tot half vijf ’s middags. We werken met een team van vier, waarin we elkaar afwisselen bij diverse taken. Het ene moment zit ik achter de computer om meldingen af te handelen, het andere moment neem ik de telefoontjes op, en even later sta ik weer achter de balie om gasten te ontvangen. Met z’n vieren werken we echt als een team. Is het ergens druk? Dan springen we bij. We houden elkaar in de gaten.’
Wat maakt jouw werk zo leuk?
‘Ik doe altijd extra mijn best om de mensen bij naam te kennen. Dat geldt voor de collega’s van LVNL, maar ook voor de gasten die hier komen. Het is toch heerlijk als mensen je bij naam noemen, dat betekent dat je écht gezien wordt. Zo zie ik vaak een glimlach verschijnen als een bezoeker of medewerker vertrekt. Het voelt echt als mijn taak om mensen welkom te heten en te zorgen dat ze zich welkom voelen.’
Welke dag vergeet je nooit meer?
‘Toen ik net als receptioniste werkte, werd een collega onwel. Dat is behoorlijk schrikken. Gelukkig bleek het mee te vallen, en was er een bedrijfshulpverlener in de buurt die wist wat er aan de hand was. Maar het heeft me wel geleerd dat het fijn is om te kunnen helpen. Toen er een oproep kwam voor meer BHV’ers, heb ik die cursus meteen gedaan. Toch fijn om te kunnen ingrijpen als het nodig is.’
Ken jij echt alle LVNL’ers?
‘Nou, dat misschien niet, maar ik doe er wel hard mijn best voor! Ik voel me soms een beetje de moeder van de receptie. Collega’s komen vaak langs voor een praatje, ook als er niet direct wat aan de hand is. Soms moeten ze even hun verhaal kwijt, of even stoom afblazen. Het is fijn om daarin iets te kunnen betekenen. Ik vind mensen dan ook heel interessant. Waarom zijn ze wie ze zijn? Waarom reageren ze zoals ze doen? Ik probeer iedereen te benaderen met een glimlach. Zo brengen we iets positiefs in de wereld.’
